Iñaki Segurola: “300 urte barru ez dut uste Euskarak bizirik iraungo duenik”

Eremu zabala hartzen du hizkuntzalaritzak. Horrek suposatzen duenari buruz hitz egiteko bildu dira hainbat pertsona Hizkuntzalari Euskaldunen I. Topaketetan. “Egungo ikerlerroak” izenburuarekin lagunduta, UEUk bere Udako ikastaroen 41. edizioan antolatu duen topaketa horretan Iñaki Segurola entzuteko aukera izan dugu hizlari gonbidatu bezala.

Segurola

Itziar Aduriz eta Ruben Urizar antolatzaileek UEUren lana azpimarratu eta Hizkuntzalari Euskaldunen I. Topaketaren helburu nagusiak azaldu dituzte: Hizkuntzaren alorrean lan egiten duten euskal ikerlari eta profesionalek elkar ezagutzea, hizkuntzaren inguruko jardun eremuak edo iker lerroak ezagutzea eta euskal hizkuntzalarien arteko elkarlana sustatzea, hain zuzen ere. Ondoren Iñaki Segurola Euskal idazlea, filologoa eta hiztegigileak “Igarri, ikertu, jakin?” hitzaldia eskaini du.

Saioari hasiera emateko, hizkuntzalaritzan zer ikertu beharko litzatekeenari buruz berak ez dakiela esan du, “horretarako zer jakin behar dugun jakin beharko genuke”. Ikerketei buruz erabakitzeko daudenak (boterea), diruaren baitan bizi dira eta hori hizkuntzalaritzan eta alor guztietan gertatzen den gauza bat da. Ikerlariei zer ikertu behar duten ez litzaiekela esan beharko adierazi du Segurolak, ikertzeko gogoak bultzatuta mugitu beharko lirateke, bere ustez. Hitzaldiko izenburura bueltatuz, Iñakiren ustez hizkuntza oharkabeko jakintza moduan interpretatu izan da, hots, inkontzienteki barneratzen duguna. Eta ikerketa-prozesuan ere ezagutza horiek beraien lekua dutela aldarrikatu du, hau da, igartzen den hori. Ikertzea hori dela dio Segurolak, ikertze logikoa baino errespetuzko lotura bat bezala hartu behar dela, ikertuarekiko amodiozko elkarrizketa bat bezala.

Jarraian, ikerketari buruz eta Doktoretza tesiei buruz hitz egin digu hizkuntzalariak. Tesiek garai bateko soldaduskaren funtzioa betetzen dutela esateaz gain (jendea nekaturik eta penaturik edukitzeko helburua duena), hauen bidez ikerlari purua ezjakin bat izatera kondenatuta dagoela esan du. Segurolarentzat ikerketa eta jakintza ez datoz bat. Horretaz gain, hitzaldiaren hasieran esan bezala, berak zer ikertu beharko litzatekeen ez dakiela errepikatu du, baina bai ikertu behar ez dena; adibidez, euskararen jatorria: “ez dago sekula iristerik hizkuntza familia baten jatorri absolutu batera. Hizkuntza bat bestea baino zaharragoa dela esateak ez dauka logikarik, hizkuntzan beti baitago jarraipen, kontinuazio bat”. Euskararen iraupena ere hartu du hizpide, eta bere ustez “300 urte barru penintsulako hizkuntza guztiak isildu egingo dira, Gaztelania, Portugesa eta Euskara. Ingelesa gailenduko da besteen gainetik eta agian Katalana izango da erdi bizirik gelditu daitekeena”.

Bukatzeko, “belarrimotz jakintsuei” kasu egitea ez dela komenigarria aipatu du: “Euskara zerbait maiuskuloa bezala hartu eta jende arruntaren gainetik jartzen dute, baina azken finean, hizkuntza jende arruntaren asmakizuna da”. Euskara batuak egin duen bide okerra ere azpimarratu du, hitz berriak asmatu, aldatu edota debekatzeko ohitura hori gaitzetsiz. Azkenera hurbilduz, ez dagoela ezer gehiago asmatzerik komentatu digu, “corpusera kondenatuta gaude”.

 

Iruzkinak (4)

Utzi erantzuna

Zure e-posta helbidea ez da argitaratuko. Beharrezko eremuak * markatuta daude