Mireia Boya (CUP): erresaka

joseba says:

2018/02/20 at 13:20

Mireia Goya
«Arazoetako bat izan da errepresioa tantaka jasan dugula»
(https://www.berria.eus/paperekoa/1850/003/001/2018-02-20/arazoetako_bat_izan_da_errepresioa_tantaka_jasan_dugula.htm)

Autodeterminazio eskubidea, parlamentarien jarduna eta hauteskunde programa. Horiek defendatzen ditu Mireia Boya (Saints Gaudens, Okzitania, 1979) 2016ko urtarril eta iazko urri artean Kataluniako Parlamentuan CUPeko diputatua izan zenak, eta horiek defendatu zituen, joan den astean, matxinada leporatuta Pablo Llarena Auzitegi Goreneko epailearen aurrean deklaratu zuenean. Madrilen izan zen, atzo, Marta Pascali (PDeCAT) eta Marta Rovirari (ERC) babesa eskaintzen.

Independentzia aldarrikapenak «eraginkortasun erreala» zuela helburu deklaratu zenuen Auzitegi Gorenean. Pascalek eta Rovirak atzo deklaratu zuten Pablo Llarena epailearen aurrean, baina ez zuten gauza bera esan.

Esan nuena izan zen independentzia aldarrikapena bozkatu zen egunean CUPeko parlamentariok bozkatu genuela deklarazio hori eraginkor bihurtzeko. Baina gertatu zen gertatu zena. Epaiketa politiko bat dela ikusita, estrategia politiko koordinatu baterako gutxienekoak adostu beharko genituzke, eta itzulpen juridiko onena bilatu, ikertu, bakoitzaren posizioa kontuan hartuta. Ez dugu lortu. Ikertu batzuek estrategia guztiz prozesala hautatu dute, pixka bat politika ahaztuz. Hori helarazi behar diogu jendeari; bestela, ez du ulertzen zertarako balio izan zuen urriaren 1ean makilakadak jasotzen egotea.

Zer iruditzen zaizu Rovira eta Pascalen estrategia?

Ikusi beharko da nola azaltzen duten, eta, aldi berean, ikusi beharko da nola planteatzen duten legegintzaldi hau: ea zerbaiterako balio izan duten azkeneko bi urteok ala estrategia aldaketa baten aurrean gauden.

Zuk esandakoa da: «Kartzela ekiditeko ahaleginean, ez du ezertarako balio ideologia ukatzeak». Ikertu batzuek hori egin dutela uste duzu?

Ez dakit, ez ditut deklarazio guztiak bere osotasunean aditu. Ikusi dudana da dauzkagun lau preso politikoek ahal duten guztia egin dutela kartzelatik ateratzeko. Joaquim Forn kontseilari ohiak, esaterako, diputatu aktari uko egin zion, eta ez dio ezertarako balio izan. Are gehiago: epailearen erantzuna izan da ez duela askatzen leporatzen dion delitua egiteko arriskua duelako oraindik, eta ez dituelako bere ideal independentistak bazter utzi. Pentsatu dugu, beraz, auzitegietara aurrez aurre joan behar dela, ezeri uko egin gabe.

Epailearen aurrean egindako deklarazioetan zergatik ez zarete gutxienekoen estrategia bat adosteko gai izan?

Eduki dugun arazoetako bat izan da errepresioa tantaka jasan dugula, une diferenteetan. Jordi-ak, gero gobernuko kideak, bost erbestean, orain gu, ostiralean Trapero maiorra … Horrek izugarri zailtzen du koordinazioa. Falta izan zaigun gauzetako bat izan da horri buruz politikoki hitz egitea.

Zuk deklaratu zenuena aintzat hartuta, aske zaude. Rovirari, aldiz, bermea jarri dio Llarenak, nahiz eta adierazi independentzia aldarrikapenak balio sinbolikoa zuela. Nola azaldu daiteke hori?

Prozesalki, ezin da azaldu. Ez dago arrazoi juridikorik kasu diferenteak egoteko; nolatan daude, adibidez, bi kontseilari kartzelan eta besteak kanpoan, denak gobernuan bazeuden… Esplikazioa, agian, politikoa da. Roviraren eta nire artean dagoen aldea da bera diputatua dela, eta ni ez; bera gobernua sostengatzen zuen alderdikoa zela, eta CUP ez zegoela koalizioan. Politikoki, agian, orain lehen lerroan dauden liderrak beldurtzen ahalegintzen ari dira.

Auzibideak alboratuta. Zerk aldentzen ditu ERC eta JxC Junts Per Catalunya inbestidurarako eta legegintzaldirako akordio bat lortzeko orduan?

Hasteko, gardenagoak izan daitezela eskatuko nieke biei. Jendeak, CUPek barne, bi alderdiek epe ertain eta luzerako duten estrategiaren detaile oso gutxi dakizki. Jendeak ezin du ulertu nolatan oraindik ez duten akordiorik lortu, eta hori arazo bat da.

JxCk esaten du Carles Puigdemont inbestitu behar dela, eta ondorioak, baita horiek penalak badira ere, onartzeko prest dagoela. ERCk ez du hori nahi, ordea. Horregatik kateatu dira, beharbada, negoziazioak?

Beharbada, bai. Estrategiak diferenteak dira. JxCk dio ondorioak onartzeko prest dagoela, baina ez du azaldu zein den gobernu programa. Kontrara, ERC gobernu programa hori eskatzen ari da, baina ez du argiki azaltzen zein iritzi duen Puigdemontez eta erbesteratuez. Gu zain gaude, planteatutakoa gure militanteei aurkeztu eta erabaki bat hartzeko.

PDeCAT ere ez dago ondorioak onartzeko prest. Pascal koordinatzaileak adierazi du «legearen» barruan dagoen gobernu bat behar duela Kataluniak.

Legearen barruan ez dago errepublikarentzako tokirik.

Eta nola interpreta daitezke Pascalen adierazpenak JxC publikoki aldarrikatzen ari denarekin?

Azaldu beharko ligukete zein harreman duen PDeCATek JxCrekin, hori ere ez baitago oso argi. Batetik, Puigdemonti jarraitzen dioten JxCren diputatuak daude; eta bestetik, horiengandik desmarkatzen ari diren PDeCATekoak. Gero ERC eta gu gaude. Konplexua da dena, eta mundu guztiak gardenagoa izan beharko luke. Hori zor diogu jendeari.

Ikusitakoak ikusita, ondorio horiek sorrarazi dezaketen beldurra ari al da nagusitzen?

Ez dakit, ezin dut besteen izenean hitz egin. Dena den, beldurrak ez du zertan txarra izan; hori politikoki kudeatzen jakin behar da.

Zer jaso beharko luke akordioak CUPek ontzat emateko?

Ez dugu partekatzen soilik autonomia molde batera itzultzea mugatzen duen aukera.

Puigdemonten inbestidurarako akordiorik lortu ezean, mobilizazioak iragarri ditu ANC Biltzar Nazional Katalanak. Baina jendea prest al dago? Mobilizazio horiek indarra galdu dute…

Azken bozetan, bi milioi lagun baino gehiago izan ziren aukera errepublikanoren baten alde egin zutenak. Errepublika nahi duen jende asko dago. Egia da inbestidurarako negoziazioekin eta Espainiako Gobernua, PP, Ciutadans eta PSC hezkuntzaren, hizkuntzaren eta komunikabideen aurka egiten ari diren erasoekin arreta galarazi nahi digutela. Egiten ari direna da guk denok gure indarrak xahutzea nahi ez dugun autogobernu bat berreskuratzen, preso politikoentzako askatasuna eskatzen, eta ez errepublika hau eraikitzen. Baina gobernu programa errepublikano argi bat badago, jendea oso azkar berraktiba daiteke.

Kataluniako murgiltze eredua kentzea aztertzen ari da Espainiako Gobernua.

Murgiltze ereduari dagokionez, kataluniar gehienak bat datoz aspalditik eredu arrakastatsua dela. Beraz, Madril hori egiten ahalegintzen bada, orduan bai aktibatuko dutela kalea. Gertatu zen Balearretan, han saiatu zirenean, eta jendearen erreakzioak gelditu zuen. Katalanok ez diegu hori egiten utziko.

Iruzkinak (1)

joseba says:

2018/02/20 at 13:20

Mireia Goya
«Arazoetako bat izan da errepresioa tantaka jasan dugula»
(https://www.berria.eus/paperekoa/1850/003/001/2018-02-20/arazoetako_bat_izan_da_errepresioa_tantaka_jasan_dugula.htm)

Autodeterminazio eskubidea, parlamentarien jarduna eta hauteskunde programa. Horiek defendatzen ditu Mireia Boya (Saints Gaudens, Okzitania, 1979) 2016ko urtarril eta iazko urri artean Kataluniako Parlamentuan CUPeko diputatua izan zenak, eta horiek defendatu zituen, joan den astean, matxinada leporatuta Pablo Llarena Auzitegi Goreneko epailearen aurrean deklaratu zuenean. Madrilen izan zen, atzo, Marta Pascali (PDeCAT) eta Marta Rovirari (ERC) babesa eskaintzen.

Independentzia aldarrikapenak «eraginkortasun erreala» zuela helburu deklaratu zenuen Auzitegi Gorenean. Pascalek eta Rovirak atzo deklaratu zuten Pablo Llarena epailearen aurrean, baina ez zuten gauza bera esan.

Esan nuena izan zen independentzia aldarrikapena bozkatu zen egunean CUPeko parlamentariok bozkatu genuela deklarazio hori eraginkor bihurtzeko. Baina gertatu zen gertatu zena. Epaiketa politiko bat dela ikusita, estrategia politiko koordinatu baterako gutxienekoak adostu beharko genituzke, eta itzulpen juridiko onena bilatu, ikertu, bakoitzaren posizioa kontuan hartuta. Ez dugu lortu. Ikertu batzuek estrategia guztiz prozesala hautatu dute, pixka bat politika ahaztuz. Hori helarazi behar diogu jendeari; bestela, ez du ulertzen zertarako balio izan zuen urriaren 1ean makilakadak jasotzen egotea.

Zer iruditzen zaizu Rovira eta Pascalen estrategia?

Ikusi beharko da nola azaltzen duten, eta, aldi berean, ikusi beharko da nola planteatzen duten legegintzaldi hau: ea zerbaiterako balio izan duten azkeneko bi urteok ala estrategia aldaketa baten aurrean gauden.

Zuk esandakoa da: «Kartzela ekiditeko ahaleginean, ez du ezertarako balio ideologia ukatzeak». Ikertu batzuek hori egin dutela uste duzu?

Ez dakit, ez ditut deklarazio guztiak bere osotasunean aditu. Ikusi dudana da dauzkagun lau preso politikoek ahal duten guztia egin dutela kartzelatik ateratzeko. Joaquim Forn kontseilari ohiak, esaterako, diputatu aktari uko egin zion, eta ez dio ezertarako balio izan. Are gehiago: epailearen erantzuna izan da ez duela askatzen leporatzen dion delitua egiteko arriskua duelako oraindik, eta ez dituelako bere ideal independentistak bazter utzi. Pentsatu dugu, beraz, auzitegietara aurrez aurre joan behar dela, ezeri uko egin gabe.

Epailearen aurrean egindako deklarazioetan zergatik ez zarete gutxienekoen estrategia bat adosteko gai izan?

Eduki dugun arazoetako bat izan da errepresioa tantaka jasan dugula, une diferenteetan. Jordi-ak, gero gobernuko kideak, bost erbestean, orain gu, ostiralean Trapero maiorra … Horrek izugarri zailtzen du koordinazioa. Falta izan zaigun gauzetako bat izan da horri buruz politikoki hitz egitea.

Zuk deklaratu zenuena aintzat hartuta, aske zaude. Rovirari, aldiz, bermea jarri dio Llarenak, nahiz eta adierazi independentzia aldarrikapenak balio sinbolikoa zuela. Nola azaldu daiteke hori?

Prozesalki, ezin da azaldu. Ez dago arrazoi juridikorik kasu diferenteak egoteko; nolatan daude, adibidez, bi kontseilari kartzelan eta besteak kanpoan, denak gobernuan bazeuden… Esplikazioa, agian, politikoa da. Roviraren eta nire artean dagoen aldea da bera diputatua dela, eta ni ez; bera gobernua sostengatzen zuen alderdikoa zela, eta CUP ez zegoela koalizioan. Politikoki, agian, orain lehen lerroan dauden liderrak beldurtzen ahalegintzen ari dira.

Auzibideak alboratuta. Zerk aldentzen ditu ERC eta JxC Junts Per Catalunya inbestidurarako eta legegintzaldirako akordio bat lortzeko orduan?

Hasteko, gardenagoak izan daitezela eskatuko nieke biei. Jendeak, CUPek barne, bi alderdiek epe ertain eta luzerako duten estrategiaren detaile oso gutxi dakizki. Jendeak ezin du ulertu nolatan oraindik ez duten akordiorik lortu, eta hori arazo bat da.

JxCk esaten du Carles Puigdemont inbestitu behar dela, eta ondorioak, baita horiek penalak badira ere, onartzeko prest dagoela. ERCk ez du hori nahi, ordea. Horregatik kateatu dira, beharbada, negoziazioak?

Beharbada, bai. Estrategiak diferenteak dira. JxCk dio ondorioak onartzeko prest dagoela, baina ez du azaldu zein den gobernu programa. Kontrara, ERC gobernu programa hori eskatzen ari da, baina ez du argiki azaltzen zein iritzi duen Puigdemontez eta erbesteratuez. Gu zain gaude, planteatutakoa gure militanteei aurkeztu eta erabaki bat hartzeko.

PDeCAT ere ez dago ondorioak onartzeko prest. Pascal koordinatzaileak adierazi du «legearen» barruan dagoen gobernu bat behar duela Kataluniak.

Legearen barruan ez dago errepublikarentzako tokirik.

Eta nola interpreta daitezke Pascalen adierazpenak JxC publikoki aldarrikatzen ari denarekin?

Azaldu beharko ligukete zein harreman duen PDeCATek JxCrekin, hori ere ez baitago oso argi. Batetik, Puigdemonti jarraitzen dioten JxCren diputatuak daude; eta bestetik, horiengandik desmarkatzen ari diren PDeCATekoak. Gero ERC eta gu gaude. Konplexua da dena, eta mundu guztiak gardenagoa izan beharko luke. Hori zor diogu jendeari.

Ikusitakoak ikusita, ondorio horiek sorrarazi dezaketen beldurra ari al da nagusitzen?

Ez dakit, ezin dut besteen izenean hitz egin. Dena den, beldurrak ez du zertan txarra izan; hori politikoki kudeatzen jakin behar da.

Zer jaso beharko luke akordioak CUPek ontzat emateko?

Ez dugu partekatzen soilik autonomia molde batera itzultzea mugatzen duen aukera.

Puigdemonten inbestidurarako akordiorik lortu ezean, mobilizazioak iragarri ditu ANC Biltzar Nazional Katalanak. Baina jendea prest al dago? Mobilizazio horiek indarra galdu dute…

Azken bozetan, bi milioi lagun baino gehiago izan ziren aukera errepublikanoren baten alde egin zutenak. Errepublika nahi duen jende asko dago. Egia da inbestidurarako negoziazioekin eta Espainiako Gobernua, PP, Ciutadans eta PSC hezkuntzaren, hizkuntzaren eta komunikabideen aurka egiten ari diren erasoekin arreta galarazi nahi digutela. Egiten ari direna da guk denok gure indarrak xahutzea nahi ez dugun autogobernu bat berreskuratzen, preso politikoentzako askatasuna eskatzen, eta ez errepublika hau eraikitzen. Baina gobernu programa errepublikano argi bat badago, jendea oso azkar berraktiba daiteke.

Kataluniako murgiltze eredua kentzea aztertzen ari da Espainiako Gobernua.

Murgiltze ereduari dagokionez, kataluniar gehienak bat datoz aspalditik eredu arrakastatsua dela. Beraz, Madril hori egiten ahalegintzen bada, orduan bai aktibatuko dutela kalea. Gertatu zen Balearretan, han saiatu zirenean, eta jendearen erreakzioak gelditu zuen. Katalanok ez diegu hori egiten utziko.

Erantzun

Iruzkinak (1)

joseba says:

Utzi erantzuna Cancel Reply