Udaberriak

Udaberriak ikaratzen nau,

dardarazten, astintzen,

beharbada udazkenerako desagertuko,

suntsituko direlako

udaberrian sortutako itxaropen eta ametsak.

Udaberriak ikaratzen nau

bere kimu berde itxaropentsu erne berriekin eta lore zuri txiki hauskorrekin datorrelako isilik, erakargarri, ustekabean.

Udaberrian sortu nintzen, behin,

amaren sabeletik ateratzeko deia egin zidan udaberriak,

eta ausartu nintzen munduratzera

udaberriaren amaieran ia negarrik gabe eta isil-isilik…

Bojim se jara, chvěju se z něj,

protože na podzim

možná zmizijou

jeho naděje aji sny

Bojim se jara,

protože přichází ticho, atraktivně, náhlo

a z jeho malýma bílýma kvítkama

rašijou zelené, křehké naděje

Narodila sem se na jaře,

jaro mě vylouplo z lůna mé maminky

A šla sem do světa

na koncu jara.

Ainara Maia (Itzulpengintza eta Literaturako kidea) / Argazkia: ionmarkel

Utzi erantzuna

Zure e-posta helbidea ez da argitaratuko. Beharrezko eremuak * markatuta daude