Ikus https://www.berria.eus/paperekoa/1740/023/001/2018-03-25/autodeterminazioa.htm
Aspaldiko lagun zahar bat agurtzen dudanean bezalako ilusioa (eta azkenengo aldiz noiz ikusi ote dudan gogora ekarri bitarteko estutasuna ere bai) eragin dit, notizia bat irakurtzean, autodeterminazio hitza begiztatzeak. Aspaldiko. Non sartu haiz urte hauetan guztietan? Hainbeste denbora hire berri gabe. Mejoratuta ikusten haut. Zentzu onean. Bai, bai. Hire behar handiagoa duten tokietara, arloetara? Hemen guztia berdin. Lehengo lepotik burua. Karkarkar! Bai, lehengo lepotik burujabetza. Nolakoa zaren.
(Beste salbuespen bat. Bejondeigula: Autodeterminazio eskubidearen alde: bosgarren salbuespena)
Egia esan, ez dugu hainbeste faltetsi. Hitz itxurosoagoekin ordezkatzen joan ginen, jende gehiago edo jende ezberdina erakarriko zituen hitzekin, intelektualek, hedabideek proposatuta eta herio batean denok ikasi eta erabilita. «Erabakitzeko eskubidea», «sezesionismoa», «burujabetza»
(Hots, mandanga, alegia, newspeak: Mandangaren afera: newspeak besterik ez!)
Eta Arzalluz-ek dioenez (in Arzalluz subraya que “la izquierda violenta de Euskadi ha fracasado:
“… Asimismo, afirma, en referencia al derecho a decidir, que fue el lehendakari Juan José Ibarretxe “el que empezó, no tengamos dudas“. “No fueron los catalanes los que empezaron, fue Ibarretxe y la izquierda violenta de Euskadi ha fracasado”, señala.
(…)
Aspaldian esan genuen bezala: Mandangaren banderaduna: Ibarretxe jauna
